Hugo de Groothof
In 1881 kocht de Diaconie van de Nederduitsch Hervormde Gemeente te Amsterdam een stuk grond dat toen nog buiten de Raampoort lag, een door de gemeente Amsterdam nieuw te ontwikkelen gebied. De straat zou Eerste Hugo de Grootstraat gaan heten en terzijde Van Oldebarneveldtstraat. Hier moest een Weduwenhof verrijzen dat plaats zou bieden aan 40 vrouwen en 100 kinderen. Met twee winkellokalen en een bewaarplaats voor de kinderen van 3 tot 6 jaar, naar het ontwerp van architect W. Langhout. Bij de eerste inschrijving werd er echter geen aannemer gevonden die het voor het beschikbare bedrag wilde uitvoeren. In de tussentijd gingen er stemmen op dat er ook een school bij zou moeten komen. Aangezien dit de kosten nog verder zou opvoeren, zoals aankoop van extra grond, hogere bouwkosten en het aanstellen van een onderwijzer, werd dit plan uiteindelijk afgewezen. Een nieuwe inschrijving onder aannemers had dit keer wel succes en op 14 maart 1882 ging de eerste paal de grond in. Nog geen maand later op 11 april, werd de eerste steen gelegd door N. J. van Limmik jr., voorzitter van de vergadering van Diakenen.
Op 16 januari 1883 werd het eerste bestuur van de Weduwenstichting benoemd. Een voorstel tot kosteloze bewoning van dit bestuur haalde het niet, wel het voorstel om de twee winkelhuizen te vervangen door vier woningen. Op 15 mei 1883 vond de oplevering plaats. Er werd een echtpaar aangesteld, waarvan de man tot huismeester werd benoemd en de vrouw als hoofd van de kinderbewaarplaats. Kort daarop konden de eerste bewoonsters hun intrek nemen. Om voor plaatsing in aanmerking te komen moesten de vrouwen minstens drie jaar lid zijn van de N.H. Gemeente, het bestuur besliste over de plaatsing. De bewoonsters werden geacht zich aan een aantal ‘voorwaarden en bepalingen’ te houden. De huismeester moest hierop toezien en overtredingen melden aan het bestuur, dat eens per maand bijeen kwam in de bestuurskamer. Om elf uur ging het licht uit en de poort op slot, bezoek was na die tijd niet toegestaan. Wie later thuis wilde komen moest daarvoor speciaal toestemming vragen. Ook werden de vrouwen verplicht deel te nemen aan de wekelijkse bijbellezingen en hun kinderen naar een Christelijke school te sturen. Het is wel eens gebeurd dat een vrouw door het bestuur is verwijderd, bij herhaaldelijk overtreden van een van deze regels. Anderzijds bood het bestuur zowel financieel als materieel, regelmatig bijstand in geval van nood, en werd er veel inspanning verricht om voor de vrouwen werk te vinden of te creëren.
Na de Tweede Wereldoorlog woonden er al vrijwel geen kinderen meer op het Weduwenhof. De bewoonsters die bleven werden ouder en de tijden veranderden. Ondanks een aantal verbeteringen in de loop der jaren, voldeed het hofje in de jaren zeventig niet meer aan de geldende eisen. In 1979 werd een plan opgesteld voor renovatie, dat door de bewoonsters werd goedgekeurd. De indeling werd drastisch gewijzigd, waardoor iedere woning nu beschikt over twee kamers een keuken en natte cel. De laatste weduwe was al vertrokken toen in 1982 het 100 jarig bestaan werd gevierd in het geheel vernieuwde Weduwenhof, inmiddels omgedoopt tot Hugo de Groothof. In 1980 is het bestuur opgeheven en is een Bewonersraad gevormd, waarin nu alle zaken betreffende het hofje worden besproken. Tegelijkertijd werd ook de functie van huismeester afgeschaft, maar deze is inmiddels weer in ere hersteld. Drie woningen worden verhuurd aan de Stichting Exodus en één woning is bestemd voor een diaconale stage. De overige woningen worden door de Diaconie gewoon verhuurd, er zijn geen speciale voorwaarden meer.
Hugo de Groothof
1e Hugo de Grootstraat 13
1052 KL Amsterdam
Het hofje wordt beheerd door
Diaconie van de Protestantse Gemeente
Nieuwe Herengracht 18
1018 DP Amsterdam
Tel. 020-5353030
