In 1480 werd het Sionshof gesticht voor 14 oudere echtparen door Hugo van Zwieten en zijn vrouw Luitgairt van Boshuizen. De naam ‘Sion’ is gekozen ter herinnering van het laatste avondmaal op de berg Sion. Een van de regels van het hofje tot 1803 was dat een vrouw het hofje moest verlaten als haar man was overleden. Zij mocht dan de helft van haar bezittingen meenemen. De mannen waren in zekere zin bevoorrecht. Zij mochten als weduwnaars op het hofje blijven wonen mits zij niet opnieuw een huwelijk aangingen.

​

In 1641 kwam voor de weduwen een oplossing toen Juffrouw Emerentia van Brouchoven-Banning aan de achterzijde van het Sionshof aan de Schoolsteeg het Klein Sionshof stichtte. Dit werd ook wel heel toepasselijk het Weduwenhofje genoemd. Ter onderscheid kreeg toen Sionshof de naam Groot Sionshof. Aan de Papengracht kreeg het Sionshof al in 1631 gezelschap van het naastgelegen Brouchovenhof,  gesticht door de man van genoemde Emerentia van Brouchoven-Banning.

​

Het is qua stichting het op een na oudste nog bestaande hofje in Leiden maar bevindt zich niet meer op de oorspronkelijke plek: het werd in 1668 wegens bouwvalligheid verplaatst van de Papengracht naar de Sionsteeg (voorheen Sint Jozefsteeg).

​

Het hofje wordt beheerd door de Stichting Zeven Leidse Hofjes

​

Sionsteeg 4, Leiden

​

Foto’s: Niek Bavelaar en Piet Verhoeven

​